பசிபிக் பெருங்கடலுக்குள் மறைந்திருக்கும் ஒரு சமாதியை பற்றி தெரியுமா?

நிண்டெஸ்ஸ்கிரிப்ட்

ஆம் நியூசிலாந்தின் கிழக்கு கடற்கரையில், சுமார் 2500 மைல்கள் தொலைவில், பசிபிக் பெருங்கடலின் ஒரு நிண்டெஸ்ஸ்கிரிப்ட் (எளிதில் வகைப்படுத்த இயலாத) பகுதி உள்ளது. அந்த இடம் தான் உலகின் பெரும்பாலான செயற்கைகோள்கள் மற்றும் பிற விண்வெளி விண்கலங்களும் அடக்கம் செய்யப்படும் ஒரு கடல் சமாதி ஆகும்.

அந்த பகுதியின் அலைகளுக்கு அடியில் தான் நாம் பேசிக்கொண்டு இருக்கும் விண்கோள் கல்லறையும், அந்த கல்லறையில் சுமார் 161 குடியிருப்பாளர்களும் உள்ளன. பரந்து விரிந்து கிடைக்கும் கடலில் இந்த குறிப்பிட்ட இடம் எப்படி தேர்வு செய்யப்பட்டது என்பதற்கும் ஒரு விளக்கம் இருக்கிறது.

விண்வெளி பொருட்கள்

அந்த குறிப்பிட்ட இடத்தில் நிலப்பரப்பில் இருந்து தார் மற்றும் குறைந்த கப்பல் போக்குவரத்து இருக்கிறது. அதனால் தான் அந்த இடம் தேர்வு செய்யப்பட்டு உள்ளது. இதனால் ஆழ்ந்த நீருக்குள் விண்வெளி பொருட்கள் செலுத்தப்படும்போது (கைவிடப்படும் போது) மனிதர்கள் காயமுற்றனர் என்கிற செய்திகள் இருக்காது.

ஜப்பான், ஐரோப்பா மற்றும் ரஷ்யா

அந்த விண்வெளிக் கல்லறைக்குள் கிடைக்கும் விண்வெளி பொருட்கள் ஆனது ஜப்பான், ஐரோப்பா மற்றும் ரஷ்யா, மற்றும் விண்வெளி நிலையங்களுக்கு சொந்தமானவை என்பதும், ரஷ்யாவின் மீர் நிலையம் 2001 ஆம் ஆண்டு இந்த பட்டியலில் இணைந்தது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

தன்னாட்சி விண்வெளி நிலையங்கள்

பூமியின் வளிமண்டலத்திற்குள் நுழையும் பல சிறிய, குறைந்த சுற்றுவட்ட பாதை செயற்கைக்கோள்கள் ஆனது முற்றிலும் எரிந்து விடுகின்றன. பெரிய பொருட்கள் - அதாவது பெரிய செயற்கைக்கோள்கள், தன்னாட்சி விண்வெளி நிலையங்கள் மற்றும் என்றாவது ஒரு நாள் சர்வதேச விண்வெளி நிலையமும் கூட - பூமியின் வளி மண்டலத்திற்குள் நுழையும் போது துண்டுகளாக உடைக்கப்படும், ஆனால் அவைகள் நிலத்தைத் தாக்கும் முன், முற்றிலுமாக சாம்பலாக வாய்ப்புகள் குறைவு.

143 டன்

ரஷ்யாவின் மிர் வழக்கில், அந்த விண்கலத்தின் மொத அசல் எடை 143 டன் ஆகும், ஆனால் பசிபிக்கிற்குள் நுழைக்கப்பட்டதோ வெறும் 20 டன் மட்டு தான். செயற்கை கோல் ஆபரேட்டர்கள் மற்றும் ஸ்பேஸ் ஏஜென்சி விஞ்ஞானிகள் தங்கள் விண்கலங்களை மறுபிரசுரத்திற்குள் தள்ள பார்ப்பார்கள். ஆனால் அதற்கான சரியான வழி இதுவல்ல என்பதையும் அவர்கள் நன்றாக அறிவார்கள்.

நாசா

ஒரு விண்கலம் அதன் பயனுள்ள வாழ்க்கையை முடித்தவுடன், நாசாவில் உள்ள விஞ்ஞானிகள் மற்றும் பிற விண்வெளி நிறுவனங்களில் இரண்டு விருப்பங்கள் உள்ளன: ஒன்று அதை திரும்பவே பெற முடியாத தூரத்திற்கு விண்வெளிக்குள் செலுத்தி விட வேண்டும். இரண்டாவது அதன் கடைசி மீதமுள்ள எரிபொருளை கொண்டு பூமிக்கு திரும்பி வர வைப்பது.

விண்வெளியில் செயலற்ற நிலையில் உலவும் விண்வெளி குப்பைகளை குறைக்கும் முனைப்பின் கீழ், நாசாவும் பிற நிறுவனங்களும் 1993 ஆம் ஆண்டு இந்த கடலடி கல்லறை ஒப்பந்தத்தை கொண்டு வந்தனர். இந்த செயல் முறை ஆனது பெரும்பாலும் எல்லா நேரமும் முன்னுரிமைக்குரியதாக இருக்காது. அதற்கும் இரண்டு சாத்தியங்கள் வேண்டும்.

குறைந்த எரிவாயு

ஒன்று, கூறப்படும் கடலடி கல்லறையின் சுற்றுப்பாதைக்குள் செல்ல குறிப்பிட்ட விண்கலம் ஆனதற்கு குறைந்த எரிவாயு தேவைப்பட வேண்டும். அல்லது சில நேரங்களில் எளிதான வீழ்ச்சி பாதை கிடைக்க வேண்டும்.

பெரும்பாலான விண்வெளி ஆர்வலர்களின் படி, விண்வெளியில் இறந்த விண்கலங்களை, விண்வெளிக்குள்ளேயே திரும்பி வர முடியாத தூரத்திற்கு அனுப்பி வைப்பது என்பது ஒரு தற்காலிக தீர்வு தான். ஆக செயல் இழந்த செயற்கைக்கோள்களை கடலுக்குள் செலுத்த சற்று கூடுதல் எரிபொருள் செலவானாலும் பரவாயில்லை. அதை அதற்கான குப்பைத் தொட்டிகுள் போடுங்கள் என்கின்றனர்.

ஸ்பேஸ் ஜன்க்

ஸ்பேஸ் ஜன்க் எனப்படும் விண்வெளி குப்பைகள் ஆனது இறந்து இருந்தாலும் சரி, அல்லது உயிருடன் இருந்தாலும் சரி, பிற விண்கலங்களை தாக்கி அழிக்கும் அபாயத்தை கொண்டு இருப்பதால் அதை கடலுக்குள் செலுத்துவதே சிறந்த தீர்வு என்கின்றனர். எல்லாம் சரி தான், விண்வெளியை காட்டிலும் கடலில் தான் அதிக குப்பைகள் உள்ளன, அதை மேன்மேலும் ஏன் மாசுபடுத்த வேண்டும்? என்று நீங்கள் கேட்டால், அதற்கு பதில் எங்களிடம் இல்லை.